ყოველთვის ვცდილობდი ჩემი წვლილი შემეტანა საზოგაოებრივ ცხოვრებაში, რადგან მიმაჩნია, რომ ეს ყველა მოქალაქის უმთავრესი ვალია, განსაკუთრებით წარმატებით ამას ვაღწევდი სკოლის ხელმძღვანელობის, დროს, იმიტომ კი არა, რომ სხვა დროს ამის სურვილი არ მქონდა, ალბათ იმიტომ, რომ საზოგადოებაა ინდიფერენტული და სხვა დროს შესაძლოა იგნორირება მოახდინონ შენი აქტივობის, ასეთ დროს კი უბრალოდ ცდილობენ მოჩვენებითი აქტივობით გვერდი არ ჩამოგიგდონ (მწარე სიმართლეა) და გამოგყვნენ, ასეა თუ ისე, მე შევძელი სხვისი გააქტიურებაც და ვექტორი მომავალი თაობისკენ მივმართე, ჩემს სკოლაში შექმნილი სამოქალაქო კლუბის მიერ განხორციელებული ერთ-ერთი პროექტი "თქვენ არასდროს არ იქნებით მარტო" ერთ-ერთი სოციალური პროექტი იყო, რომელიც ჯერ კიდევ ახალი სიტყვა იყო ინკლუზიური განათლების გზაზე.
ბლოგის მისამართი
პროექტი დასრულდა, მაგრამ სიყვარულს დასასრული არა აქვს დიახ, თანადგომა ხომ სიყვარულია
ბლოგის მისამართი
პროექტი დასრულდა, მაგრამ სიყვარულს დასასრული არა აქვს დიახ, თანადგომა ხომ სიყვარულია
No comments:
Post a Comment